روتر چیست؟ و چه کاربردی دارد؟

کاربرد روتر چیست و چگونه کار می‌کند؟

روتر را یک کنترل کننده ترافیک هوایی در نظر بگیرید و بسته‌های اطلاعاتی را هواپیماهایی که به مقصد فرودگاه‌های (یا شبکه‌ها) مختلف در حال حرکت هستند. همانطور که یک هواپیما دارای مقصدی اختصاصی است و از یک مسیر اختصاصی استفاده می‌کند؛ هر بسته نیز نیاز دارد که به مقصدش، آن هم به کارامدترین شکل ممکن، هدایت شود. به همان شکلی که یک کنترل کننده ترافیک هوایی تضمین می‌کند که هواپیماها بدون اینکه گم شوند یا اینکه اختلال بزرگی را در طول راه تجربه کنند به مقصدشان برسند، یک روتر نیز به بسته‌های اطلاعاتی کمک می‌کنند که به آدرس IP مقصدشان برسند.

به منظور اینکه بسته‌ها به طور موثری ارسال شوند، یک روتر از یک میز مسیر (routing table) که لیستی از مسیرها به مقاصد شبکه‌های مختلف است، استفاده می‌کند. روتر در واقع تیتر بسته را برای مشخص کردن اینکه قرار است به کجا برود خوانده و سپس با درنظر گرفتن میز مسیر، کارآمد ترین مسیر را به مقصد پیدا می‌کند. سپس بسته را به شبکه بعدی در مسیر ارسال می‌کند.

بیشتر بخوانید: راهنمای تبدیل کامپیوتر به روتر

تفاوت مودم و روتر چیست؟

اگر چه بسیاری از برندها و تولیدکننده‌ها ممکن است مودم و روتر را در یک دستگاه ترکیب کنند اما این دو دستگاه، یکی نیستند. هر کدام کار متفاوتی انجام داده اما نقش یکسانی در اتصال شبکه‌ها به یکدیگر و به اینترنت ایفا می‌کنند. در این مقاله میتوانید تفاوت مودم و روتر را مطالعه کنید.
یک روتر، شبکه‌ها را تشکیل می‌دهد و جریان اطلاعات را بین آن شبکه‌ها مدیریت می‌کند. در حالیکه یک مودم آن شبکه‌ها را به اینترنت متصل می‌کند. مودم‌ها با تبدیل سیگنال‌های ارسالی توسط شرکت‌های ارائه دهنده اینترنت به سیگنال دیجیتال که توسط هر دستگاهی قابل تفسیر است، اتصالی برای اینترنت می‌سازند. یک دستگاه به صورت تکی ممکن است به مودم برای دسترسی به اینترنت متصل شود و یک روتر می‌تواند این سیگنال را به چندین دستگاه توسط یک شبکه ایجاد شده، توزیع کند که به این ترتیب به تمام آن‌ها اجازه می‌دهد به طور همزمان به اینترنت متصل شوند.

به این موضوع به این شکل نگاه کنید: اگر علی یک روتر داشته باشد اما مودم نداشته باشد، قادر خواهد بود که یک LAN بسازد و اطلاعات را بین آن دستگاه‌های شبکه ارسال کند. اگر چه او قادر نخواهد بود که آن شبکه را به اینترنت متصل کند. در مقابل، سارا یک مودم دارد اما روتری ندارد، به این ترتیب او قادر خواهد بود که یک دستگاه را به اینترنت متصل کند (برای مثال لپ تاپش) اما نمی‌تواند آن اتصال اینترنت را بین چندین دستگاه توزیع کند. (برای مثال لپ تاپ و گوشی هوشمندش). در کنار این دو نفر، محمد است که هم مودم و هم روتر دارد. با استفاده از هر دوی این دستگاه‌ها او می‌تواند یک LAN با کامپیوتر دسکتاپ، تبلت و گوشی هوشمند خود بسازد و تمامی آن‌ها را به طور همزمان به اینترنت متصل کند.

انواع مختلف روتر کدام است؟

به منظور اتصال یک LAN به اینترنت، یک روتر در وهله اول به اتصال با مودم نیاز دارد، به همین خاطر روتر برای این اتصال دو نوع مختلف دارد و در واقع به دو شکل مختلف می‌تواند به یک مودم متصل شود:

• روتر بی سیم: یک روتر بی‌سیم از یک کابل اترنت برای اتصال به مودم استفاده می‌کند. این دستگاه اطلاعات را با تبدیل بسته‌ها از کدهای باینری به سیگنال‌های رادیویی، توزیع کرده و سپس با استفاده از آنتن، آن اطلاعات را پخش می‌کند. روترهای بی‌سیم LAN ایجاد نمی‌کنند، به جای آن، WLAN (شبکه محلی بی سیم) ساخته که چندین دستگاه را به وسیله ارتباط بی سیم متصل می‌کند.

• روتر باسیم: مانند یک روتر بی سیم، یک روتری که سیم دارد از یک کابل اترنت برای اتصال به مودم استفاده می‌کند. سپس از کابل‌های جداگانه‌ای برای اتصال یک یا چند دستگاه درون شبکه استفاده کرده و یک LAN تشکیل می‌دهد و سپس تمامی این دستگاه‌های درون شبکه را به اینترنت وصل می‌کند.

علاوه بر بی سیم و یا با سیم بودن یک مودم؛ انواع اختصاصی دیگری از روترها نیز وجود دارند که هر کدام کار خاصی انجام می‌دهند:

• روتر Core: برخلاف روترهایی که در شبکه محلی خانگی یا دفاتر اداری کوچک استفاده می‌شود، یک روتر core توسط شرکت‌ها و کسب و کارهای بزرگ استفاده می‌شود چون می‌تواند حجم بالایی از بسته‌های اطلاعاتی را در شبکه ارسال ‌کنند. روترهای Core در “هسته” (core) یک شبکه فعالیت می‌کنند و با دیگر شبکه‌های خارجی ارتباطی برقرار نمی‌کنند.

• روتر Edge: در حالیکه یک روتر Core به طور انحصاری ترافیک داده‌ها را در حجم بزرگ یک شبکه مدیریت می‌کند، یک روتر Edge با هر دوی روترهای core و شبکه‌های خارجی ارتباط برقرار می‌کند. روترهای Edge در “لبه” (edge) شبکه فعالیت کرده و از BGP (پروتکل دروازه مرزی) برای دریافت و ارسال اطلاعات از دیگر LANها و WANها استفاده می‌کند.

• روتر Virtual: یک روتر Virtual یا مجازی یک نرم افزار است که درست شبیه یک دستگاه سخت افزاری روتر عمل می‌کند. در صورت خرابی، ممکن است از پروتکل افزونگی روتر مجازی (VRRP) برای ایجاد روترهای مجازی اولیه و بکاپ استفاده نماید.

بیشتر بخوانید: آشنایی با روترهای چند بانده

 

در استفاده از روترها با چه چالش های امنیتی روبرو هستیم؟

• سواستفاده از آسیب پذیری: تمامی روترهای سخت افزاری، با نرم افزاری که به طور خودکار بر روی آن‌ها نصب شده و فرمور (Firmware) نام دارد ارائه می‌شوند که به انجام فعالیت‌های آن کمک می‌کند. مانند هر نوع دیگری از نرم افزارها، فرمور روتر معمولا دارای آسیب پذیری‌هایی است که مهاجمان سایبری می‌توانند از آن سواستفاده کنند. به همین دلیل روترها نیاز دارند که به صورت دوره‌ای آپدیت شوند تا این اسیب پذیری‌ها برطرف شود. به همین دلیل، فرمور روتر نیاز دارد که به طور منظم آپدیت شود.

• حملات DdoS: سازمان‌های کوچک و بزرگ معمولا هدف اینگونه حملات در زیر ساخت‌های شبکه‌شان قرار می‌گیرند.

• اعتبار اجرایی یا Administrative credentials: تمامی روترها با یک ست اعتبارات مدیریتی برای انجام اقدامات مدیریتی ارائه می‌شوند. این اعتبارات معمولا با واژه‌های پیش فرض “admin” به عنوان یوزرنیم و “admin” به عنوان پسورد تنظیم می‌شوند. به همین دلیل هر دوی این مقادیر باید تغییر یابند تا هرچه سریعتر ایمن شود. مهاجمان از این مقادیر پیش فرض آگاه هستند و از آن‌ها برای به کنترل درآوردن روتر از راه دور استفاده می‌کنند.

برای آموزش تنظیمات روتر به مقاله آموزش تنظیمات روتر وای فای و راه اندازی صحیح آن در مجله راف نت مراجعه کنید.