کابل شبکه چیست؟
پیش از بررسی مشخصات کابل شبکه خوب، می‌خواهیم بررسی کنیم که کابل شبکه چیست. کابل‌های شبکه نوعی از تجهیزات پسیو شبکه و یکی از ابزارهای بسیار محبوب هستند که برای شبکه‌های سیمی استفاده می‌شوند. این تجهیزات برای اتصال دستگاه‌های واقع در شبکه‌های محلی (LAN) مانند روترها، رایانه‌های شخصی و سوئیچ‌ها بکار می‌روند. این یکی از رایج‌ترین شبکه‌های سیمی است که از کابل‌هایی استفاده می‌کند که از طریق پورت‌های اترنت روی روترهای شبکه و رایانه‌ها یا دستگاه‌های دیگر متصل می‌شوند.
انواع مختلفی از کابل‌های شبکه وجود دارد. هر نوع کابل شبکه از انواع خاصی از سوکت‌ها برای اتصال به کابل شبکه دیگر یا کارت رابط شبکه استفاده می‌کند. برای اتصال دو کابل شبکه یا اتصال کابل شبکه به NIC، به سوکت‌های مناسب نیاز دارید.
کابل‌های شبکه می‌توانند بسیار گران باشند و طول‌های از پیش ساخته شده آنها همیشه به اندازه‌ای نیست که شما نیاز دارید. ساخت کابل‌های شبکه با یک جعبه کابل‌های شبکه دسته‌بندی 5e و کانکتورهای RJ-45 که به انتهای برش داده شده طول کابل دلخواه شما متصل می‌شوند، کار ساده ای است.
فهرست مطالب
به طور کلی چهار نوع کابل شبکه داریم:
1. کابل کواکسیال.
این سیستم به ندرت استفاده می‌شود. نصب کابل کواکسیال پیچیده است. کابل می‌تواند در برابر انسداد سیگنال مقاومت کند. یک لایه پلاستیکی هادی مرکزی و فلز بافته شده را عایق می‌کند.
2. کابل زوج بهم تابیده شیلد دار
بیشتر در تاسیسات تجاری استفاده می‌شود. برای مناطق با خطر جریان الکتریکی و تداخل بالقوه مناسب است. سپر خارجی آن به عنوان یک زمین عمل می‌کند. می‌توانید از کابل جفت تابیده محافظ برای افزایش فاصله بین کابل‌ها استفاده کنید.
3. کابل فیبر نوری
این شامل چندین لایه از مواد محافظ است که یک هسته شیشه‌ای مرکزی را احاطه کرده است. کابل فیبر نوری سیگنال‌های الکترونیکی را ارسال نمی‌کند. در عوض، نور را عبور می‌دهد و مشکل انسداد الکتریکی را از بین می‌برد. برای مناطقی که تداخل الکتریکی دارند مناسب است. می‌توانید از آن برای اتصال شبکه‌ها بین ساختمان‌ها استفاده کنید.
4. کابل زوج بهم تابیده بدون شیلد
بیشتر برای شبکه‌های کامپیوتری و تلفن‌های معمولی استفاده می‌شود. محافظ داخلی ندارد. به دلیل عملکرد خوب و انعطاف‌پذیری مناسب برای گروه‌های کاری مناسب است. دارای یک روکش عایق بیرونی است که از کابل در برابر آسیب یا استرس فیزیکی محافظت می‌کند.
درک اینکه چگونه انواع مختلف کابل‌کشی شبکه بر سایر جنبه های یک شبکه تأثیر می گذارد، مهم است.
ساختار کابل فیبر نوری
آیا تا به حال به ساختار کابل فیبر نوری فکر کرده‌اید؟ در این بخش از مقاله مشخصات کابل شبکه خوب، بررسی می کنیم که چگونه یک رشته نازک شیشه، به اندازه عرض یک موی انسان، می‌تواند مقادیر زیادی داده را در فواصل بسیار دور منتقل کند؟ فیبر نوری از سه عنصر هسته، روکش و پوشش تشکیل شده است. این عناصر داده‌ها را از طریق نور مادون قرمز حمل می‌کنند، بنابراین سیگنال را از طریق فیبر منتشر می‌کنند.
هسته در مرکز فیبر نوری قرار دارد و مسیری را برای عبور نور فراهم می‌کند. در فیبر چند حالته، اندازه هسته 62.5 یا 50 میکرون (μm) و تقریباً 8.3 میکرون در فیبر تک حالته است. اندازه هسته بزرگتر در فیبر چند حالته مسیرهای مختلفی را برای عبور نور فراهم می‌کند، در حالی که اندازه هسته کوچک در فیبر تک حالته یک مسیر واحد را فراهم می‌کند.
بعدی روکش است که 125 میکرون است. روکش نور را در داخل هسته نگه می‌دارد و جهت پخش نور از طریق فیبر را کنترل می‌کند. هنگامی که نور با زاویه نزدیک به فیبر وارد می‌شود که به آن زاویه بحرانی نیز می‌گویند، منعکس می‌شود و در داخل هسته باقی می‌ماند، بنابراین فرآیندی به نام “بازتاب داخلی کامل” حاصل می‌شود. اگر در زاویه کامل نباشد، نور شکسته می‌شود و سیگنال از بین می‌رود.
در نهایت، ما یک پوشش داریم که به عنوان بافر اولیه عمل می‌کند. قطر آن از نظر تاریخی 250 میکرومتر بوده است. الیاف را در برابر رطوبت و محیط‌های متخاصم محافظت می‌کند. دو لایه یورتان آکریلات (پلاستیک) پوشش را تشکیل می‌دهد که به عنوان لایه‌های “نرم” و “سخت” نیز شناخته می‌شود. لایه نرم فیبر را بالشتک می‌کند و لایه سخت مقاومت در برابر سایش را ایجاد می‌کند. این پوشش همچنین دارای ضریب شکست بالاتری نسبت به هسته و روکش است که اجازه می‌دهد نور ناخواسته از روکش شکسته شود.
علاوه بر این، کابل‌های فیبر نوری جدیدی در حال انتشار به صنعت هستند که قطر آنها 200 میکرومتر کاهش یافته است. اینها در کابل‌های فیبر نوری با چگالی فوق‌العاده مانند کابل‌های فیبر ۳۴۵۶ و فیبر ۶۹۱۲ قطر کابل‌های کوچک‌تر را امکان‌پذیر می‌کنند.
معرفی مشخصات کابل شبکه خوب و بهترین کابل شبکه
برندهای مختلفی در سراسر جهان، تولید کننده تجهیزات شبکه بوده و تنوع قابل قبولی در بازار به وجود آورده‌اند. این تنوع قیمت بیشتر مربوط به دسته‌بندی کابل‌ها خواهد بود.
در بررسی مشخصات کابل شبکه خوب، کابل cat5 اولین نسل از کابل‌های شبکه بوده و تا به امروز نیز کاربردهای فراوانی داشته‌اند. پس از آن نیز،. cat5e تولید و عرضه شد که نسبت به مدل قبلی پیشرفته‌تر بوده و دارای سرعت انتقال داده بیشتری بوده است. بعد از مدت کمی نیز کابل‌های نوع cat6 و cat6a به بازار عرضه شدند که مدرن‌تر از نمونه‌های قبلی بوده و ضعف آنها را جبران نمودند.
امروزه و در سال‌های اخیر cat7 و cat8 نیز به دنیای کابل شبکه وارد شده‌اند که به لحاظ سرعت انتقال داده بسیار سریعتر بوده و عملکرد مطلوب‌تری دارند.
در زمینه کابل‌های شبکه، کابل‌هایی که دارای تاییدیه تست فلوک هستند، معمولا کیفیت و قیمت بالاتری دارند.
اهمیت رنگ بندی کابل شبکه در نحوه سوکت زدن
به‌طور کلی 2 استاندارد برای رنگ‌بندی کابل‌های شبکه وجود دارد که تنها تفاوت این دو نوع استاندارد در رنگ‌بندی بوده ولی از نظر کارکرد بسیار به یکدیگر شبیه می‌باشند. این دو استاندارد عبارتند از:
1 T-568A
2 T-568B
1. استاندارد T-568A
همین‌طور که در تصویر بالا مشاهده می‌شود، ترتیب رنگ‌بندی‌های استاندارد T-568A در سوکت زدن کابل شبکه عبارتند از:
1.سفید سبز 2. سبز 3. سفید نارنجی 4. آبی 5. سفید آبی 6. نارنجی 7. سفید قهوه‌ای 8. قهوه‌ای
پس از این که ترتیب رنگ‌ها را آموختیم، بهتر است بدانیم که هر کابل شبکه از هشت سیم به هم تابیده جداگانه تشکیل شده و به منظور کاهش تأثیرات نویز بر روی آنها، به صورت دو به دو به هم تنیده شده‌اند. حداکثر طول سیم(ارسال اطلاعات) هر کابل به شبکه در دوربین مداربسته ۱۰۰متر است.
2. استاندارد T-568B
در این استاندارد نیز ترتیب رنگ‌بندی مطابق تصویربالا، عبارت است از:
1. سفید نارنجی 2. نارنجی 3. سفید سبز 4. آبی 5. سفید آبی 6. سبز 7. سفید قهوه‌ای 8.قهوه‌ای
سیگنال‌های CAT5 معمولا “متعادل” هستند: سیم‌های راه راه و پررنگ در یک جفت، اطلاعات یکسانی را نفی می‌کنند، بنابراین میدان‌های مغناطیسی آنها تمایل به خنثی شدن دارند.
برخلاف سیم‌های تلفن، سیم‌های CAT5 از روی یکدیگر عبور نمی‌کنند. سیم‌های یکسان در همه کانکتورها به شماره پین‌های یکسانی می‌روند. این کار به این دلیل کار می‌کند که هاب‌ها همه کراس اوورهای داخلی دارند.
اتصالات هاب به هاب به کابل متقاطع ویژه نیاز دارند، مانند اتصال هاب به روتر DSL یا شبکه بدون هاب 2 گره.
دو روش سوکت زدن کابل شبکه
1. مستقیم و
2. متقاطع (کراس اور).
1. مستقیم: کابل‌های مستقیم از طریق شبکه، کابل استانداردی هستند که تقریباً برای همه مقاصد استفاده می‌شوند و اغلب «کابل‌های پچ» نامیده می‌شوند. به شدت توصیه می‌شود که ترتیب رنگ را همانطور که در سمت چپ نشان داده شده است کپی کنید. توجه داشته باشید که چگونه جفت سبز مانند جفت‌های دیگر کنار هم نیستند. این پیکربندی امکان اجرای سیم طولانی‌تر را فراهم می‌کند.
2. متقاطع: کابل‌های شبکه متقاطع مستقیماً یک رایانه یا دستگاه را بدون عبور از روتر، سوئیچ یا هاب به رایانه دیگر متصل می‌کنند.
سخن پایانی
در این مقاله، مطالبی پیرامون مشخصات کابل شبکه خوب، معرفی بهترین کابل شبکه و همچنین بررسی تنوع کابل شبکه بر اساس رنگ بندی کابل شبکه، و انواع سوکت زدن کابل شبکه ارائه شد. کاربران محترم به راحتی می‌توانند با مطالعه دقیق و بررسی نکات و مراحل ذکر شده در این مقاله، بهترین کابل شبکه را انتخاب نموده و در صورت هرگونه مشکل و سوال در مورد محصولات معرفی شده، با کارشناسان ما در واحد پشتیبانی سایت تماس حاصل نمایند. برای آگاهی از بهترین برند کابل شبکه، می‌توانید به فروشگاه وبسایت پرشیا سیستم مراجعه نموده و از موجودی محصولات جدید مطلع شوید.
سلام
چهار نوع اصلی کابل شبکه کدام هستند؟
چهار نوع اصلی کابل شبکه عبارتند از:
1. **کابل اف تی پی (FTP – Foiled Twisted Pair):**
– در این نوع کابل، هر زوج سیم تابیده (Twisted Pair) با یک لایه فویل (Foiled) محافظت شده است. این فویل به عنوان محافظ در برابر تداخلات الکترومغناطیسی (EMI) و تداخلات الکتریکی (RFI) عمل می‌کند. کابل FTP برای کاهش نویز در محیط‌های با فشار امواج الکترومغناطیسی بالا مفید است.
2. **کابل اس تی پی (STP – Shielded Twisted Pair):**
– در کابل STP، هر زوج سیم تابیده با یک لایه حفاظتی فلزی یا فویل محافظت می‌شود. این حفاظت به عنوان مواد محافظ در برابر تداخلات الکترومغناطیسی (EMI) عمل می‌کند. کابل STP نیز به منظور حفاظت از تداخلات الکترومغناطیسی و الکتریکی در محیط‌های پرتداخل مورد استفاده قرار می‌گیرد.
3. **کابل یو تی پی (UTP – Unshielded Twisted Pair):**
– کابل UTP یکی از رایج‌ترین انواع کابل‌های شبکه است. در این نوع کابل، هر زوج سیم تابیده بدون لایه حفاظتی فلزی یا فویل قرار دارد. عمده کابل‌های Ethernet Cat5e، Cat6، و Cat6a از نوع UTP هستند. با توجه به کاهش هزینه و مقاومت به تداخلات در محیط‌های کم‌تداخل، این نوع کابل بسیار محبوب است.
4. **کابل کواکسیال (Coaxial Cable):**
– کابل کواکسیال یک نوع کابل که دارای یک هسته مرکزی، لایه عایق و یک لایه فلزی خارجی (شیلد) است. این کابل معمولاً برای انتقال اطلاعات با فرکانس‌های بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد. کابل کواکسیال در شبکه‌های کابلی مورد استفاده قرار می‌گیرد و معمولاً در اتصال به تلویزیون‌ها و مودم‌ها استفاده می‌شود.
توجه: در میان نوع‌های UTP، کابل‌های Cat5e، Cat6، و Cat6a بیشترین رواج را دارند و برای اکثر نیازهای شبکه‌های مدرن کافی هستند.
ساختار اصلی کابل فیبر نوری از چه اجزایی تشکیل شده است؟
کابل فیبر نوری یک سیستم ارتباطات است که از اجزای مختلفی تشکیل شده است. ساختار اصلی یک کابل فیبر نوری شامل اجزای زیر است:
1. **فیبر نوری (Optical Fiber):**
– فیبر نوری بخش اصلی کابل است و اطلاعات به صورت نوری از یک سر به سر دیگر انتقال می‌یابد. این فیبر معمولاً از شیشه یا پلاستیک با خصوصیات نوری خاص ساخته شده است.
2. **لایه حفاظتی داخلی (Buffer Tube):**
– لایه حفاظتی داخلی یا Buffer Tube حول هر فیبر نوری قرار دارد و به عنوان یک لایه محافظ برای فیبر عمل می‌کند. این لایه معمولاً از مواد پلاستیکی ساخته شده است و هدف اصلی آن حفاظت از فیبر نوری در برابر خطرات فیزیکی و محیطی است.
3. **لایه حفاظتی میانی (Strength Member):**
– لایه حفاظتی میانی یا Strength Member به کابل استحکام می‌بخشد و از جمله اجزای مهم برای جلوگیری از تغییر شکل و خراشیدگی‌های خارجی است. ممکن است این لایه از فولاد، آرامید (مانند Kevlar) یا مواد مشابه باشد.
4. **لایه حفاظتی خارجی (Jacket):**
– لایه حفاظتی خارجی یا Jacket به عنوان پوشش کلی برای کابل عمل می‌کند. این لایه به کابل ایمنی و مقاومت مکانیکی فراهم می‌کند و ممکن است از مواد مختلفی نظیر PVC یا LSZH (Low Smoke Zero Halogen) ساخته شود.
5. **لایه حفاظتی زیان‌آمیز (Armoring – Optional):**
– برخی از کابل‌های فیبر نوری برای محافظت بیشتر در مقابل آسیب‌های فیزیکی از لایه حفاظتی زیان‌آمیز یا Armoring استفاده می‌کنند. این لایه از مواد مانند فولاد یا آلومینیوم ساخته می‌شود.
توجه داشته باشید که این اجزا ممکن است در انواع مختلف کابل‌های فیبر نوری با توجه به نیازهای خاص و محیط‌های کاربرد متفاوت باشند.
رنگ‌بندی کابل‌های شبکه چه اهمیتی دارد؟
رنگ‌بندی کابل‌های شبکه یک استاندارد مهم است که در فرآیند ساختاردهی و نصب شبکه‌های کامپیوتری و ارتباطات استفاده می‌شود. اهمیت رنگ‌بندی کابل‌های شبکه عبارت است از:
1. **تشخیص سریع:**
– با استفاده از رنگ‌بندی استاندارد برای سیم‌های کابل‌ها، امکان تشخیص سریع و آسان برای هر سیم و نقطه اتصال فراهم می‌شود. این امر در فرآیند نصب، تعمیرات و تغییرات سریع واقعیت می‌پذیرد.
2. **پیشگیری از اشتباهات:**
– با استفاده از استاندارد رنگ‌بندی، احتمال اشتباهات در تعمیرات و نگهداری کم می‌شود. افراد که با استاندارد آشنا هستند، می‌توانند به سرعت مشخص کنند که هر رنگ چه وظیفه‌ای دارد و از این طریق با اطمینان به اجرای وظایف مربوطه بپردازند.
3. **استاندارد سازی:**
– استفاده از رنگ‌بندی استاندارد به استاندارد سازی کمک می‌کند. این استاندارد سازی در تعمیرات، نگهداری و ارتقاء‌ها می‌تواند فرآیندها را سریعتر و کارآمدتر کند.
4. **مدیریت بهتر:**
– رنگ‌بندی کابل‌ها کمک به مدیریت بهتر شبکه می‌کند. با دیدن رنگ مشخص سیم‌ها، مدیران شبکه می‌توانند به سرعت سیستم را تجزیه و تحلیل کرده و به نقاط مورد نیاز دسترسی پیدا کنند.
5. **افزایش سرعت عمل:**
– در شرایط فوریتی، افراد مسئول می‌توانند با دیدن رنگ‌ها به سرعت به محل مورد نظر بروند و بدون هدررفت زمان وارد عمل شوند.
6. **استفاده از تجهیزات هوشمند:**
– در شبکه‌های بزرگ با استفاده از تجهیزات هوشمند (که قابلیت تشخیص رنگ را دارند)، اطلاعات بهتری در مورد موقعیت فیزیکی سیم‌ها و اتصالات فراهم می‌شود.
استفاده از رنگ‌بندی استاندارد، بخصوص در ساختاردهی شبکه‌های کامپیوتری از نظر سازماندهی، مدیریت و اجرای سریعتر و کارآمدتر فرآیندها استفاده می‌کند.
سوکت‌زنی کابل‌های شبکه به چه صورت انجام می‌شود؟
سوکت‌زنی یا کریمپینگ (Crimping) یک فرآیند است که در طراحی و نصب کابل‌های شبکه برای اتصال دو سر کابل از نوع RJ-45 به یکدیگر استفاده می‌شود. این فرآیند معمولاً با استفاده از یک دستگاه کریمپر (Crimper) و سوکت‌های RJ-45 انجام می‌شود. در زیر گام‌های انجام سوکت‌زنی کابل‌های شبکه آمده است:
1. **آماده‌سازی کابل:**
– ابتدا کابل شبکه را به دقت برش دهید. اطمینان حاصل کنید که سیم‌های داخلی به طور صحیح قرار گرفته‌اند و از هیچ گونه تاب خارج نکرده‌اند.
2. **تنظیم سیم‌ها:**
– سیم‌های داخلی کابل را به ترتیب صحیح بر روی یک ترمینال (کانکتور) RJ-45 قرار دهید. ترتیب معمولی سیم‌ها بر اساس استاندارد T-568B به شرح زیر است:
“`
پین 1: سفید-سبز
پین 2: سبز
پین 3: سفید-نارنجی
پین 4: آبی
پین 5: سفید-آبی
پین 6: نارنجی
پین 7: سفید-قهوه‌ای
پین 8: قهوه‌ای
“`
– همچنین توجه داشته باشید که سوکت RJ-45 دو طرفه است، یعنی می‌توانید از هر یک از دو ترتیب استاندارد T-568A یا T-568B استفاده کنید.
3. **قرار دادن کابل در سوکت:**
– سپس کابل را به دقت درون سوکت RJ-45 قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که سیم‌ها به درستی وارد پین‌های سوکت شده‌اند.
4. **قفل‌بندی سوکت:**
– دستگاه کریمپر را بر روی سوکت قرار داده و با استفاده از دسته‌های آن، سوکت را قفل‌بندی کنید. این عمل باعث اتصال محکم و ایجاد ارتباط الکتریکی است.
5. **برش زائدات:**
– با استفاده از چاقو یا ابزار کریمپر، زائدات کابل را ببرید تا به شکل مناسبی برش داده شود.
6. **بررسی اتصال:**
– اتصالات و سیم‌ها را بررسی کنید تا اطمینان حاصل شود که هیچ سیمی از محل خود خارج نشده و اتصالات محکمی ایجاد شده‌اند.
7. **تکرار مراحل:**
– این فرآیند را بر روی سر دیگر کابل نیز تکرار کنید.
با انجام این گام‌ها، شما می‌توانید سوکت‌زنی کابل‌های شبکه را به صورت صحیح و مطمئن انجام دهید و از اتصالات استاندارد برای اتصال دستگاه‌ها به شبکه استفاده کنید.